نوشتن یا ننوشتن ! مسأله این است

واجب فراموش شده...

 دغدغه ای که باعث شد بلاگ جدید بزنم و آن وبلاگ خاک خورده را گردگیری کنم و خانهء بی روح، جان بگیرد

اما وبلاگ نویسی حرفه ای دفترچه ای میطلبد که تا حس ات آمد قلم به دست بنویسی و بعدا تایپ کنی

مخاطبی میخواهد که در ذهنش ناشناخته باشی تا راجع به ات پیش داوری و قضاوت عجولانه نکند

بعد از اتمام جشنوارهء وبلاگ نویسی حس نوشتنم رفت!!!

: سلام ، خانم م.م ؟

: بله خودم هستم

: شما در جشنواره رتبه آوردین!!!!

: :-|

: خوشحال نیستین؟

: سکوت!

خب فکرشو نمیکردم بین این همه وبلاگ نویس صاحب سبک و حرفه ای، من....! 

کاش میتونستم راحت تر بنویسم

کاش هیــــــچ کس از هویتم آگاه نبود و میتونستم حرف دلمو رآحت بنویسم و راهنمایی بگیرم

اونوقت حداقل یه جآ رو داشتم برای تخلیه افکارم و نظم دادن بهشون...

یا سید الکریم

میان هیاهو و شلوغی ایام .. ناگاه دلم برای خودم تنگ شد!

پس سری به حیاط خلوتِ دلم زدم

              ***

تا زمانی که شهرری بودم آنطور که باید قدر ندونستم

اما حالا که ... بدجوری دلم گرفته

من و جدا شدن از کوی تو... یا سید الکریم :-(

السلام علیک یا من بزیارته ثواب زیارة سید الشهداء یرتجی

اللهم ارزقنا زیارةالحسین فی الدنیا و شفاعته فی الآخرة ...

ـــــــــــآمـــیـــنــــــــــــــ.. .

تمنا

چادرمــ...!

مرا ببخش

اگر به تو توجه نکردم

اگر گاهی تو را آزردم و ازتو مراقبت نکردم

اگر تو را جوان نگه نداشتم و چروک رهایت کردم

اگر گاهی بدون توجه به قداست تو باعث شدم حریم تو شکسته شود و دلت از من برنجد

 و من

میدانمـــــــــ..

تو روزی زبان خواهی گشود و از احوالت خواهی گفت ازینکه بر تو چه گذشت

چادرمــ... !

ای میراث مادر سادات!

تمنا میکنم مرا ببخشی